БОСҚИНЧИЛАР ҚИЛМИШИ ҚОНУНИЙ ЖАЗО БИЛАН ЯКУН ТОПДИ
Бу ҳаётда дастлаб тасодифдек бўлиб туюладиган қайсидир воқелик вақт-соати келгач, аслида, қисмат синови бўлиб чиқади. Шунда бу воқеа иштирокчиси нафс қутқусига учиб, бировнинг мулкига кўз олайтириш нечоғли тубанлик эканини англаб етади. Афсуски, бу пайтда кеч бўлади — хатони тузатишнинг имкони қолмайди.
Мисол тариқасида айтсак, Ўткир (исм-шарифлар ўзгартирилган) пойтахтда ишлаб юрарди. Бир куни кунлик иш бозорига чиққанида, “BMW” русумидаги автомашинада бир кекса киши келиб тўхтади-да, иш борлигини айтди: уйни бир сидра тозалаш керак экан.
Ўзаро келишиб олгач, Ўткир машинага ўтирди. Улар Ҳамид Олимжон номидаги метро бекати яқинидаги кўп қаватли уйлардан бирининг тўққизинчи қаватига кўтарилишди.
Ўткир тезда ишга киришди, ҳадемай буюрилган ишни бажарди. Хизмат ҳақини олгач, кейинчалик иш чиқиб қолса, айтарсиз, деб телефон рақамини уй эгасига қолдирди. У жабрланувчи билан шу тариқа танишди.
Халқимиз “Меҳнат икки кўздан иссиқ” деб бежизга айтмаган. Чиндан ҳам, астойдил меҳнат қилиб, ишингни битирган киши кўзингга яқин кўринади, у билан ўзаро таниш-билишчилик ришталари боғланади. Бу гал ҳам шундай бўлди: уй эгаси Эркин аканинг Шайхонтоҳур туманидаги ҳовлисида мавсумий ишларни бажаришга тез-тез ишчи кучи керак бўлиб турарди.
Унга яқинда танишган Ўткир маъқул туюлди: оёқ-қўли чаққон ишчан йигит экан. Шундай хаёлга борган уй эгаси бир куни Ўткир билан боғланиб, уни ҳовлисига олиб бориб, мўлжаллаган ишларни кўрсатди. Ўткир бу гал ҳам ҳамма ишларни виждонан бажарди. Буни кўриб, хонадон соҳибининг унга ишончи ортди.
Тез орада улар ўртасида мустаҳкам ишонч пайдо бўлди. Шу боис Эркин ака Ўткирнинг ижарада туришини эшитгач, уни уйига яшашга таклиф қилди. Шундан сўнг Ўткир ҳовлида яшай бошлади.
2019 йилнинг охирларига келиб, Ўткир махсус курсда ўқиб, ҳайдовчилик гувоҳномасига эга бўлди ва Эркин аканинг ҳовлисида турган носоз автомашинани бўлиб-бўлиб тўлаш шарти билан сотиб олди.
Шундан сўнг орадан ўтган 5 йил ичида улар бир-бири билан янада қадрдон бўлиб кетишди.
2024 йилнинг кузида Ўткир Чирчиқ шаҳрида таниши Саидни учратиб қолади. Ўзаро гурунг чоғида Ўткир Эркин ака ҳақида гапириб қолади: пули кўп экани, лекин ишлаган пулларини тўлиқ бермаганини айтиб, ёзғиради.
Шундан сўнг иккаласи Эркин аканинг пулларини ўғирлаш ҳақида ўзаро жиноий режа тузишади.
Кейин эса, икковлон жиноий режани амалга оширишга киришади. Аввало, Ўткир Саидга Эркин аканинг ҳовлисини ташқи томондан кўрсатади. Саид эса, ўйланиб туриб, бу иш иккаласининг қўлидан келмаслигини, бунга таниши Ҳамдамни ҳам жалб қилиш зарурлигини айтади. Ўткир ҳам бунга рози бўлади.
2024 йил 5 сентябрь куни Ўткир, Саид ва Ҳамдам учрашишади. Улар ўзаро тил бириктириб, Эркин аканинг ёши ўтиб қолгани, бунинг устига, эр-хотин алоҳида-алоҳида яшашини муҳокама қилишади, сўнг уйдан ўғирланган нарсаларни тенг бўлиб олишга келишади.
Эртаси куни соат 20.00 лар атрофида Ўткир билан Саид автомашинада Чирчиқ шаҳридан Чилонзор туманига етиб келишади. Уларни Ҳамдам ва унинг укаси Норбек кутиб олади. Сўнг Ўткир уларни Эркин аканинг уйига бошлаб келади. Ҳовли эшигини Эркин ака очади ва Ўткир бегона кимсалар билан бирга келганини кўриб, бирдан авзойи бузилади. У Ўткирнинг қўлига ишлаган пулининг қолган 75 минг сўмини бериб, энди кетинглар, дейди. Улар ҳовлидан чиққач, дарвозани ёпиб қўяди.
Буни кўриб, жиноий режалари чиппакка чиққанидан тўртовлон баттар дарғазаб бўлишади. Ўзларича Эркин аканинг ҳовлиси дарвозасини очишга уриниб кўришади, аммо бундан бирон-бир натижа чиқмайди.
Шунда Ҳамдам ғалати таклифни айтиб қолади: “Эркин акани эшикни очишга кўндириш учун қизлардан фойдаланиш керак!”
Буни эшитиб, Саид дарҳол Умида ва Севара исмли таниш қизларга қўнғироқ қилади. Қизлар етиб келишгач, уларга жиноий режани айтишади.
Аввалига қизлар иккиланишади, аммо ўғирликдан улуш олишни эшитгач, рози бўлишади.
Эртаси куни кечки пайт соат 20 ларда Ҳамдам билан Севара яна Эркин аканинг ҳовлиси қаршисида пайдо бўлишади: олдиндан келишилган режага кўра, эшик қўнғироғини Севара босади. Кутилганидек, эшикни Эркин аканинг ўзи очади.
Аммо у нотаниш кишиларга кўзи тушиб, бирдан авзойи ўзгаради ва бақир-чақир қилиб, бу ердан кетишни талаб қила бошлайди. Шу пайт Ҳамдам вазиятдан фойдаланиб, Эркин акани ҳовли ичкарисига судраб олиб киради-да, унинг юзига бир неча марта мушт туширади: уй эгаси бу зарбларга бардош бера олмай ҳушидан кетади. Шундан сўнг у шерикларига қўнғироқ қилиб, тезда етиб келишни буюради. Шериклар етиб келишгач, Умида билан Севара автомашинада қолади, қолганлар босқинчиликни амалга ошириш учун ичкарига киришади. Босқинчилар бир зумда ҳаммаёқни тинтиб чиқишади. Улар ертўлага тушишганда, сейфга кўзлари тушади. Аммо сейф қулфланган, уни очишнинг иложи йўқ эди. Шу боис босқинчилар Эркин акадан сейфнинг калитини беришни талаб қилишади. Эркин ака эса, ҳеч нарсани айтмайди. Шу пайт Ҳамдам қўл телефони ёритгичини ёқиб, нариги хонага ўтганида, қандайдир аёлга кўзи тушади. Аёл қаттиқ қўрқувга тушгандан дағ-дағ қалтирарди. Ҳамдам уни кўрган заҳотиёқ бирдан дўқ уради, бойлигини беришни талаб қилади.
Буткул қўрқувга тушиб қолган аёл шоша-пиша сумкасидан 500 АҚШ доллари ва 700 минг сўмни чиқариб беради.
Шундан сўнг Ҳамдам аёлдан сейфнинг калитини топиб беришни талаб қилади. Аёл буткул саросимага тушган кўйи калит қаерда сақланишини билмаслигини айтади. Шунда Ҳамдам аёлнинг қўлидаги тилла билакузукка кўзи тушиб, уни ҳам тортиб олади.
Айни шу пайт Ҳамдамнинг укаси Норбек ҳовлиққан куйи Эркин ака ҳушига келгани ва кўчага қочиб чиққанини айтиб қолади. Буни эшитиб, босқинчилар бирдан ҳушёр тортишади ва шоша-пиша воқеа жойидан ғойиб бўлишади.
Эртаси куни Ҳамдам “Авиасозлар” бозорига бориб, босқинчилик йўли билан қўлга киритган тилла билагузукни нотаниш аёлга 10 миллион сўмга сотиб юборади.
Ўткир билан Саид эса, Чирчиқ бозорида ўғирланган тилла тақинчоқларни сотаётган маҳал ички ишлар ходимлари томонидан қўлга олинади.
Умуман айтганда, босқинчилар жабрланувчиларга жами 60 727 600 сўм миқдорида моддий зарар етказишган эди.
Бундан ташқари боқинчилар суд-тиббий экспертиза хулосасига кўра, жабрланувчи Эркин Шамсиевга ўртача оғирликдаги тан жароҳати етказишган.
Судда айбланувчилар қилмишларига иқрор бўлиб, пушаймонлик билдиришди. Суд “жиноятга жазо — муқаррар” тамойилига қатъий амал қилди. Бинобарин, Ўткир Ҳасанов, Саид Турсунов ва Ҳамдам Тўйчиев Жиноят кодексининг 164-моддаси ва 127-моддаси тегишли бандлари билан айбдор деб топилиб, узил-кесил — 11 йил, ушбу жиноий қилмишнинг бошқа қатнашчиларига эса, 7 йилдан озодликдан маҳрум қилиш жазоси тайинланди.
Хулоса ўрнида айтганда, ўзганинг мулкига тажовуз қилиш ҳеч қачон яхшиликка олиб бормаган. Чунки бировнинг ризқ-насибаси бошқа бировга буюрмайди. Ушбу мудҳиш жиноий қилмиш иштирокчилари ҳаётнинг шу ҳақиқатини вақтида англаб етганларида гулдек умрини темир панжара ортида ўтказишга мажбур бўлишмасди. Демак, ҳаётда инсонни фақат ҳалоллик улуғлайди, нопок қилмиш эса, бадном қилади. Буни ҳеч қачон унутмаслик керак.
Акмал Мирзахонов,
жиноят ишлари бўйича
Шайхонтоҳур туман
судининг судьяси,
Жаҳонгир Саидов,
жиноят ишлари бўйича
Мирзо Улуғбек туман
судининг тергов судьяси
