ИЛДИЗ ОТГАН АДОВАТ МУДҲИШ ЖИНОЯТГА САБАБ БЎЛДИ
Ҳаётда ўзаро аразлашган икки инсон кечиримли ва бағрикенг бўлиши ўрнига бир-бирига нисбатан адоват ва гина сақлаши охир-оқибат яхшилик билан якун топмайди. Энг ёмони, бундай иллат авлоддан-авлодга ўтиши, маҳалла-кўй, қўни-қўшни, ошна-оғайни ва қариндош-уруғ ўртасидаги меҳр-оқибатга путур етказиши мумкин.
Шунинг учун ҳам, халқимиз адоват ва кек сақлаш каби иллатларни азалдан қоралаб келган.
Қуйида баён этиладиган фожианинг рўй беришида ҳам адоват сабаб бўлди.
2023 йил декабрь ойида Ёзёвон туманида яшовчи Машраб Латипов (исм-шарифлар ўзгартирилган) уйланди. Келин-куёвнинг бахтиёр дамларига қариндош-уруғ, қўни-қўшни, синфдошлари – дўсту дугоналари шерик бўлишди.
Тўй жуда яхши ўтаётганди. Аммо бир пайт кутилмаганда, куёвнинг икки дўсти – Илҳом Мамарозиқов ва Муҳсин Исроилов ўзаро жанжаллашиб қолишади. Бундай нохушлик, табиийки, меҳмонларнинг кайфиятига ҳам таъсир қилади.
Тўйдан сўнг бир ой ўтар-ўтмас М. Исроилов ишлаш учун хорижга жўнаб кетади. Аммо у олдинда ўзини қандай аянчли қисмат кутиб турганини билмасди.
Хуллас, орадан 8 ой ўтгач, яъни 2024 йил август ойида М. Исроилов хориждан қайтиб келади. Шундай фурсатни кутиб юрган Илҳом Мамарозиқов уни таъқиб қилишга тушади.
Гап шундаки, М. Латиповнинг тўйидаги жанжалдан сўнг Илҳом Мамарозиқовнинг кўнглида М. Исроиловга нисбатан кучли адоват, кек сақланиб қолганди. Шу боис у М. Исроиловга “муносиб” жавоб қайтаришни, аниқроғи, рақибининг “кўзини очиб қўйиш”ни кўнглига тукканди.
– Бугун аканг билан ҳам, сен билан ҳам гаплашиб оламан. Кечқурун бирон хилватроқ жойда кўришиб, орани очиқ қилиб оламиз. Аканг жуда-а-а зўр бўлиб кетибди, – дейди И. Мамарозиқов 2024 йил 7 сентябрь куни соат 11.00ларда “Damas” русумли автомашинасида йўл четида тўхтаб турган Мираҳмадга.
– Бизни тинч қўйинг, – деди унга жавобан Мираҳмад Исроилов.
Аммо ўша куни оқшом пайти Илҳом Мамарозиқов улар яшайдиган маҳаллага келади.
– Акангни чақириб юбор, гаплашиб олишимиз керак, – дейди у уйига қайтаётган Мираҳмад Исроиловга.
Мираҳмад эса, унинг гапини дарҳол акасига етказади.
– Чиқманг, кутиб-кутиб кетиб қолади, – дейди жанжал чиқишидан хавотирланган Мираҳмад акасига.
Шундан сўнг у автомашинасида қаёққадир кетади. Лекин соат 21.00ларда Муҳсин Исроиловнинг телефони жиринглайди. Гўшакни кўтарса, Илҳом Мамарозиқовнинг укаси Шаҳзод қўнғироқ қилаётган экан.
– Акам сизни кўчангиз бошида кутяпти, чиқар экансиз, – дейди у.
Шундан сўнг Муҳсин Исроилов ноилож кўча бошига чиқиб боради. У уйдан чиққан заҳотиёқ хотини Зебо қайнукаси Мираҳмадга қўнғироқ қилади.
– Акангизни анави Илҳом телефон қилиб чақирди, шекилли, уйдан чиқиб кетдилар. Кўнглим жуда алағда бўлаяпти, – дейди у йиғламсираб.
Буни эшитиб, Мираҳмад дарҳол маҳаллага қайтади. Бу пайтда Илҳом Мамарозиқов Муҳсин Исроилов билан ёқалашаётганди. Бинобарин, у машинадан шоша-пиша тушиб, уларни ажратмоқчи бўлади. Аммо бунга Илҳом Мамарозиқовнинг укаси Шаҳзод қаршилик қилади, ажратишга қўймайди. Лекин М. Исроилов унинг қаршилигига қарамай уларни ажратиш, жанжални тинчитишга уринади. Бироқ И. Мамарозиқов Муҳсиннинг ёқасидан маҳкам тутиб олгани боис уларни ажратолмайди.
Бир чоғ М. Исроилов жон ҳолатда бақириб юборади. Чунки И. Мамарозиқов унинг кўзига қўлини тиқиб олганди. Акасининг аянчли аҳволини кўриб, Мираҳмад чидаб туролмайди, у ғазабини босолмай чўнтагидан қайирма пичоғини олиб, И. Мамарозиқовнинг бўйнига тирайди.
– Ҳозир акамни қўйиб юбор, йўқса… – дейди у қаҳр билан.
– Аввал сен пичоғингни ол, сўнг акангни қўйиб юбораман, – дея И. Мамарозиқов ҳам шарт қўяди.
М. Исроилов унинг гапига кўниб, муросага боради, пичоқни унинг бўйнидан олиб, нарига кетади. И. Мамарозиқов ҳам унинг акасини қўйиб юборади.
Кейин М. Исроилов акасини машинага ўтирғизиб, касалхонага олиб бормоқчи бўлади. Аммо И. Мамарозиқов кутилмаганда, қўлига тош олиб, машинанинг йўлини тўсади. Айни шу дамда унинг укаси Зуҳриддин Мамарозиқов ҳам аллақаёқдан пайдо бўлади. Бу пайтда И. Мамарозиқов қўлидаги тош билан Мираҳмаднинг юзига уради. Оқибатда у бошқарувни йўқотиб, машинанинг орқа қисми билан дарахтга бориб урилади. У ҳали ўзини ўнглаб олмай туриб, уч ака-ука Муҳсинни машинадан тортқилаб тушириб, яна дўппослай бошлашади. Буни кўриб, баттар ғазабланган Мираҳмад отилиб машинадан тушади-да, қўлидаги пичоқни И. Мамарозиқовнинг қорнига санчади. Шаҳзод билан Зуҳриддин эса, ҳануз Муҳсинни уриб-тепкилашаётганди. Шу боис Мираҳмад З. Мамарозиқовга ҳам тиғ санчади…
Буни қарангки, гарчи қорнидан жароҳат олган бўлса-да, Илҳом Мамарозиқов яна Муҳсин Исроиловга ташланади. Буткул ақл-ҳушини йўқотган Мираҳмад эса, яна унга пичоқ санчади. Бунинг оқибатида И. Мамарозиқов воқеа жойида жон таслим қилади.
Шундан сўнг М. Исроилов туман ички ишлар бўлимига қўнғироқ қилиб, айбига иқрорлик билдиради. Жароҳатланган Л. Мамарозиқовни эса, шифохонага олиб кетишади.
Албатта, ушбу ҳолат юзасидан жиноят иши қўзғатилди. Жиноят ишлари бўйича Олтиариқ туман суди Мираҳмад Исроиловни Жиноят кодексининг 97-моддаси 1-қисми ва 25,97-моддаси 2-қисми “а” банди билан айбдор деб топиб, узоқ муддатга озодликдан маҳрум қилиш жазосини тайинлади.
Бу фожиа ҳақида ўйлаганда, кўнгилда бир талай фикр-мулоҳазалар пайдо бўлади. Аввало, И. Мамарозиқовнинг адоватга берилиши, кўнглида кек сақлаши фожиага сабаб бўлган. Бу, ўз навбатида, унинг оиласида тарбия ҳаминқадар бўлгани, кечиримлилик, меҳр-оқибат сингари инсоний қадриятлардан бебаҳра ўсганини кўрсатади. Буни яна унинг икки укаси акасига қўшилиб, қасд олишга шайлангани ҳам тасдиқлайди.
Яна кишини ҳайрон қолдирадиган томони шундаки, бу фожиа қандайдир хилват жойда эмас, балки маҳалла ичида рўй берган. Аммо икки гуруҳ бўлиб жанжаллашаётганларни ажратиб қўйиш, ҳуқуқни муҳофаза қилувчи идорага зудлик билан хабар бериш ҳеч кимнинг хаёлига келмаган. Яъни маҳалла аҳлининг бепарво ва лоқайдлиги ҳам фожиа рўй беришига сабаб бўлган.
Демак, бағрикенглик, кечиримлилик, ўзаро меҳр-оқибатли бўлиш жамиятда ҳамжиҳатлик, аҳил-иноқ ва тотувликни таъминлаш билан бирга турли хил иллатларни бартараф этишнинг муҳим омили эканини унутмайлик.
Беҳзод ЭРГАШЕВ,
жиноят ишлари бўйича
Олтиариқ тумани
суди раиси
