ФИРИБГАР ҚИЗГА ҲУКМ ЎҚИЛДИ
Кечгача тўрт бурчак “Paynet” будкасида ўтириб мижозларига хизмат қилган Ойсара кечқурун уйига келди-да, апил-тапил овқат тайёрлаб, тамадди қилгач, ухлаб қолди. Тун. Алламаҳал. Тонг отгунча анча вақт бор. Тонг отишини эрта сезувчи хўрозлар ҳали қичқирганича йўқ. Шу маҳал негадир у уйғониб кетди. Кечки пайт товадаги иссиқ ёғга колбасани ташлаб қовуриб егани учунми, чанқаган эди. Ошхонага бориб, сув ичди-да, яна жойига кириб ётгач, бирпасда қотиб ухлаб қолди.
Шу ухлаш асносида у ширин туш кўрибди. Тушида ишхонасида эмиш. Мижозлари кўп эмиш. Қараса, охири йўқдек тизилиб, “меникини олинг, меникини олинг” дегувчиларнинг сони кўпаяверибди. У берилиб ишлаб, ҳар-ҳар замонда пешонасидаги терни рўмолчаси билан артиб қўяверибди. Ёнидаги қути мижозлар берган пулларга тўлиб кетганидан, кейинги тушганларини иккинчи қутига солаверибди. Кечгача бу идиш ҳам пулга тўлибди. Биринчи қутидагисини санаб топшириб, бошқасини ўзи билан уйига олиб кетибди. Бориб санаса, анчагина пул бўлибди.
“Ойсара, Ойсара” деб онаси чақиравермаса, ҳали яна қанча қутидаги пулларни тушида санарди. Онасининг овозидан уйғониб кетди. Қараса, бошида онаси: “Қуёш чиқиб кетди, ишга бормайсанми?” — деб турибди.
У ўрнидан туриб, бет-қўлини ювди-да, бир пиёла чойни апил-тапил ича сола, сумкасини олиб, ишга жўнади. Ишхонаси — ихчамгина “Paynet” хона. У йўл-йўлакай кечаги тушини ўйлаб кетди. Ростдан ҳам ҳар куни тушаётган пулларнинг чўғи мўлдан-мўл, кўпайиб бораётир.
Охири ўйлай-ўйлай, “Ўйчининг ўйи битгунча таваккалчининг иши битибди” деган нақл эсига тушди. Чунки солиқни ҳамма тўлайди. “Нақд пул кўринишида тўлайдиганлар “темир йўл”дек тўппа-тўғри менга келаётир”, — дея ўйлаб, кечаги тушини ўнгига айлантирди-қўйди. Ўзиям эрталабдан кечгача одамларнинг оқими тўхтамади.
Кимдир уй-жойи, ер-мулк солиғи учун беш юз минг, яна кимдир бир миллион сўм, бошқа бири қариндошининг ер-мулк, уй-жой солиғи учун тўққиз юз минг, хуллас, ҳар куни шундай кўринишда солиқ тўловчиларнинг охири йўқдек келаверар эди.
Улар мол-мулк, ер солиғини тўладик деб эркин нафас олиб юраверишди. “Paynet”чи Ойсара ҳам ўзи билганича тушини ўнгига айлантириб юраверди.
Ҳар куни шу ҳол. Қанчадир кирим кўрингани учун идорадагилар ҳам, солиқдагилар ҳам бори шу бўлса керак-да, деган хаёл билан юраверишди. Ойлар ойларни қувди, йиллар оша йиллар келаверди. Қачонки солиқ тўловчиларнинг уйига: “Солиқдан қарздорсиз, зудлик билан тўланг”, — деган хабар бормаганида, бу “пул йиғиш операцияси” ҳали яна давом этавериши тайин эди.
Солиқдагилар қарздорларнинг узундан-узун рўйхатини тузиб чиқишди. Ҳаммасига махсус идора орқали хабар ҳам йўллашди.
Шундан сўнг ҳалиги алданиб қолган одамлар солиқ идораси томон оқиб келаверди. Уларнинг сони кун сайин ошиб, бир юз етмиш бир нафарга етди. Идорага келган эркагу аёллар қўлидаги “Paynet” чекларининг бари сохта бўлиб чиқди.
Бир юз беш миллион тўрт юз олтмиш тўққиз минг сўмни иккинчи қутига солиб уйига олиб келган, ҳали турмушга чиқишга ҳам улгурмаган Ойсара эса “шум хабар”ни эшитгач, жуфтакни ростлаган эди.
У беркинмоқчи бўлиб, пана-пастқам жойларда ҳам юрди. Айтишларича, машина сотиб олишга ҳам улгурган экан.
Қидирув узоққа чўзилмади. Ойсара Қўлдошева қўлга тушгач, унга сичқоннинг ини минг танга бўлди. Солиқ тўлаб қутулдик деганлар билан юзлаштирилди. У айбини тан олишга мажбур бўлди. “Олдим, ютдим”, деди-ю жим қолди.
Хуллас, фирибгар қизга суд ҳукми ўқилди.
Нафси ҳакалак отган Ойсара Қўлдошева гул умрини панжара ортида ўтказадиган бўлди.
Тўлқин АБДИРАИМОВ,
жиноят ишлари бўйича
Шўрчи туман суди раиси,
Чори ҚОРАҚУЛОВ,суд маслаҳатчиси
